Bespiegelingen van een gePEINSioneerde

Ik begrijp het niet. Ik heb waslijsten decennia 's uitgestelde must of wanna do's, halve gare of hele gare bucket lists, onafgewerkte projecten, ideeën en intenties. Voor mezelf hoef ik niet echt lang te leven om-lang-te-leven, als het maar een zinvol en kwalitatief leven is. Mijn kleindochter mede-actief kunnen zien opgroeien b.v. Maar nu kijk ik plots aan tegen een gevoel van tijdsgebrek. En de 'verlichte' hedonist in me lijkt strijdvaardiger dan ooit.
 

Wat krijgen we nu? Voordien zaten er klassieke wetten in de weg en praktische bezwaren of angst voor weemoedigheid.
Nu, met een hoofd dat vrijer komt, word ik geconfronteerd met een hardnekkig besef van onbenut potentieel. Ongebruikte, misschien onderdrukte, noem het talenten?

Ik ben hoog-sensitief. Teveel prikkels tegelijk leidden meestal tot verdringing en een aanpak die eerst te maken hadden met verantwoordlijkheids- en burgerzin, primordiale dringende oplossingen, controle, zekerheid en dergelijke, ten koste van avontuur, experiment, een we-zien-wel-attitude.

Soms mocht er wat meer een who cares, een WTF. Maar wat is het antwoord als je nog niet klaar bent met de afweging tussen oef, nu even rustig aan en god, ik wil nog zo veel...